Από τα κιτρινισμένα χαρτιά που βρήκαμε στις πόρτες των διαμερισμάτων της πολυκατοικίας Καρέλλα Β, μπορέσαμε να αντλήσουμε πληροφορίες για τα επαγγέλματα που ασκούσαν όσοι έμεναν σε αυτές, για τους τόπους προέλευσης, τις ημερομηνίες πρόσληψης. Ταυτόχρονα, εντύπωση μας έκανε το γιατί να υπήρχαν αυτά τα χαρτιά. Ποιος επέβαλλε να τα έχουν; Σε τι αποσκοπούσαν; Για να απαντήσουμε σε αυτά τα ερωτήματα, ζητήσαμε βιογραφικές αφηγήσεις ανθρώπων που έζησαν σε αυτές.Μάθαμε λοιπόν πως οι περισσότεροι εργάτες προέρχονταν από την Ήπειρο: Άρτα, Πρέβεζα, Ηγουμενίτσα. Πήγαινε λεωφορείο στα χωριά και τους μάζευε για να έρθουν να δουλέψουν στο Λαύριο. Φτωχές περιοχές, με μεγάλη μετανάστευση. όμως αναφέρεται και ο Πύργος και η Κωνσταντινούπολη. Διαμερίσματα πήραν όσοι δεν είχαν σπίτι στο Λαύριο. Σκεφτήκαμε τα επίθετα. Απαντούν πια στο Λαύριο; Κάποια ναι. Κάποια όχι.
Τα χαρτιά στις πόρτες ήταν ένα είδος ταυτότητας. Σήμερα αυτά τα στοιχεία θα απαγορευόταν να είναι σε κοινή θέα. Μάλιστα, όταν τα είδαμε, σκέψεις πέρασαν από το μυαλό μας. Ο Αλφόνσο γράφει στον αναστοχασμό του: "ανατριχιαστικά χαρτάκια στις πόρτες. Άνθρωποι που ίσως έχουν πεθάνει, που πέρασαν από εδώ αλλά ποιος ξέρει που βρίσκονται τώρα, που είχαν μια ζωή κι εμείς τώρα την βλέπουμε σαν μουσείο". Κι η Γεωργία: "ταυτότητες στις πόρτες που δεν ανοίγουν πια"
.